بررسی روشهای تشخیص و درمان نقرس

آشنایی با روشهای تشخیص و درمان نقرس

تشخیص نقرس معمولاً ساده است، به خصوص اگر علائم معمولی این بیماری را داشته باشید. به عنوان مثال، اگر در انگشت شست پا درد زیادی تجربه کنید. اما بدوم علائم، گاهی اوقات تشخیص نقرس مشکل است. در این مقاله از سایت دکتر امیر قنبریان متخصص درمان دیسک کمر اصفهان روشهای تشخیص و درمان نقرس را مورد بررسی قرار می  دهیم.

برخی از آزمایش هایی که برای تشخیص نقرس تجویز می شوند عبارت هستند از:

سی تی ای اسکن

اولتراسوند و سی تی اسکن، برای تشخیص آسیب مفاصل، کریستال های ایجاد شده در مفاصل و علائم اولیه نقرس مناسب است. اشعه ایکس به طور کلی برای تشخیص آسیب استخوان و مفاصل ناشی از نقرس برای مدت طولانی مورد استفاده قرار می گیرد.

آزمایش خون

آزمایش خون برای اندازه گیری سطح اورات، میتواند به تشخیص بیماری نقرس کمک کند، اما برای تشخیص قطعی کافی نیست. سطوح بالای اورات در آزمایش خون می تواند نشان دهنده ابتلا به نقرس باشد. اما ممکن است سطخ اورات بدون آنکه دیگر علائم بیماری را داشته باشید؛ بالا باشد.

آزمایش مایع سینوویال

این آزمایش یک روش خوب برای تایید تشخیص و رد علل دیگر است. مایع سینوویال در داخل کپسول برخی مفاصل ساخته  و به تغذیه و انعطاف پذیری مفاصل کمک می کند. این آزمایش با وارد کردن یک سوزن در یکی از مفاصل شما انجام می شود. سپس مایع برای تشخیص بلورهای اورات زیر میکروسکوپ بررسی می شود.

درمان نقرس بسته به اینکه بیماری تا چه اندازه پیشرفت کرده، متفاوت است. به طور کلی روند درمان، شامل دو مرحله است:

دردمان درد ناشی از نقرس

کارهایی که در این مرحله برای کنترل درد انجام میشود، هیچ یک موجب کاهش سطح اورات خون نمی شوند. رایج ترین درمان های دارویی برای کاهش درد ناشی از نقرس عبارتند از:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
• استروئیدها

اینکه کدام یک از این دو دسته دارویی برای شما مناسب است، به شرایط فیزیکی شما بستگی دارد. در برخی موارد استفاده از یک دارو به تنهایی کمک کننده نیست و نیاز به استفاده ترکیبی از دارو هاست. درد و التهاب ناشی از نقرس اغلب با قرص‌های NSAID تا حد زیادی کم می شود. ناپروکسن، دیکلوفناک، و اتوریکوکسیبار سه NSAID رایجی هستند که برای درمان تجویز می شوند. اگر برای درمان درد شما NSAID تجویز شده است، باید به محض مشاهده علائم نقرس، مصرف آنها را شروع کنید. هر چه زودتر درمان را شروع کنید، بهتر است. لازم به ذکر است که است که مصرف NSAIDها به همه توصیه نمی شود و در برخی موارد ممکن است موجب تداخل دارویی شود. بنابراین حتما پزشک را از شرایط سلامتی خود مطلع کنید. NSAID ها معمولاً برای مدت طولانی تجویز نمی شوند، زیرا ممکن است موجب مشکلات سیستم گوارشی شوند.

مصرف استروئیدها برای افرادی که نقرس آنها در مرحله پیشرفته قرار دارد، بسیار مفید است. در برخی موارد استروئیدها به شکل تزریق به ماهیچه یا مفصلی که تحت تأثیر نقرس قرار گرفته است، تجویز می شوند. در صورتی که نقرس فقط یک مفصل را تحت تاثیر قرار داده باشد، استروئیدها بسیار کارساز خواهند بود.

روش های درمانی برای جلوگیری از ابتلا به نقرس

برای جلوگیری از ابتلا به نقرس و یا درد ناشی از آن، میتوانید از داروهای خاصی استفاده کنید که با کاهش سطح اورات، از تشکیل کریستال ها روی مفاصل، جلوگیری می کنند. این داروها معمولا ULT یا کاهش دهنده اورات نامیده می شوند. ULT ها معمولاً به عنوان یک روش درمان مادام‌العمر شناخته می شوند. اگر پیش از این سابقه ابتلا به نقرس را داشته اید. استفاده از این داروها زمانی که نقرس به طور کامل بهبود یافته است، توصیه می شود. هیچ دوز مشخصی برای ULT وجود ندارد و افراد مختلف برای رسیدن به سطح مناسب اورات خون به دوزهای متفاوتی نیاز دارند.

ممکن است چند ماه یا سال طول بکشد تا داروها به طور کامل بدن شما را از کریستال های اورات پاک کنند. اما هنگامی که کریستال ها به طور کامل از بین رفتند و سطح اورات خون شما به حد مناسب رسید، دیگر درد ناشی از نقرس یا Tophi را تجربه نخواهید کرد.

به خاطر داشته باشید که درد ناشی از نقرس فورا متوقف نمی شوند. حتی در برخی موارد ممکن است که در شش ماه اول بعد از مصرف داروها؛ درد بیشتری احساس کنید. ادر این شرایط مصرف ULT را متوقف نکنید، زیرا این در واقع نشان دهنده اثربخشی داروها است. درواقع داروها موجب تجزیه و حل شدن کریستال های می شوند؛ روندی که در نهایت موجب از بین رفتن کریستالها به طور کامل می شود.

داروهای اوریکوزوریک ( Uricosuric )

داروهای پوریکوزوریک، که شامل سولفین پیرازون، بنزبرومارون و پروبنسید هستند. با هدف دفع اورات بیش از حد طبیعی از طریق کلیه‌ها مصرف می شوند. با توجه به اینکه این داورها روی کلیه تاثیر می گدارند، اگر مشکل کلیوی دارید، برای شما مناسب نخواهند بود.

آلوپورینول (Allopurinol)

آلوپورینول یکی از متداول ترین داروهایی است که با هدف کاهش سطح اورات در خون تحویز می شوند. معمولا مصرف آلوپورینول با دوز کم شروع شده و به مرور زمان دوز مصرفی آن افزایش می یابد. افزایش تدریجی دوز به این معنی است که احتمال شروع درد کمتر است. لازم به ذکر است که آلوپورینول از طریق کلیه ها از بدن دفع می شوند؛ در نتیجه اگر مشکل کلیوی دارید، احتمالا مصرف این دارو برای شما مناسب نباشد.

فبوکسوستات (Febuxostat)

فبوکسوستات یکی از داروهای کاهش دهنده سطح اورات در حون است که عملکردی مشابه با آلوپورینول دارد. اما به جای اینکه توسط کلیه ها دفع شود، توسط کبد شما تجزیه می شود. معمولا مصرف این داور زمانی تجویز می شود که فرد قادر به مصرف آلوپورینول نباشد.

مطالعه بیشتر :

تمرینات ورزشی بعداز تعویض مفصل لگن

درمان های رایج برای خشکی مفصل

اثرات کفش پاشنه بلند بر استخوان و عضلات کف پا