نحوه کمک به درمان دیسک کمر با ورزش | درمان دیسک کمر اصفهان

چگونگی کمک به درمان دیسک کمر با ورزش

ورزش یا حرکت درمانی که از آن با نام تمرین درمانی در فیزیوتراپی هم یاد می‌شود، به عنوان مهمترین بخش از درمان انواع کمردرد است و به جرات می‌توان گفت بدون تمرین درمانی، درمان شما کامل نخواهد شد و برای رسیدن به یک درمان ماندگار، تمرین‌های درمانی که در فیزیوتراپی به شما داده می‌شود، هفته یا ماه‎ها یا سال‎ها باید تکرار شوند تا وضعیت موجود را بهتر کند یا از بدتر شدن جلوگیری شود. مطلب امروز سایت دکتر امیر قنبریان درمان دیسک کمر اصفهان بطور خلاصه به بررسی نحوه کمک به درمان دیسک کمر با ورزش خواهد پرداخت.

انواع مختلف رژیم‎های ورزشی با هدف افزایش طول عضلات و بهبود دامنه حرکتی، بهبود قدرت و استقامت عضلانی و اصلاح پاسچر برایتان تجویز می‌شود. نحوه انجام ورزش‌ها، تعداد تکرار هر ورزش، مدت زمان انجام آن توسط فیزیوتراپیست‌ها که متخصصین حرکتی هستند به شما آموزش داده می‌شود.

از انجام خودسرانه ورزش‌ها خودداری کنید، چرا که ورزش‌های مخصوص هر فرد با توجه به سن، وضعیت قلبی ریوی، سطح قندخون، بیماری‌های خاص خودش باید طراحی شوند. ممکن است نوع ورزشی که به یک فرد ۳۰ ساله با کمردرد داده می‌شود، بسیار متفاوت باشد با ورزشی که به فرد ۶۰ ساله داده می‌شود.

مطلب پیشنهادی برای مطالعه : کمک به درمان دیسک کمر با ماساژ درمانی

انواع تمرین درمانی یا حرکات و ورزش برای دیسک کمر

دو نوع از ورزش های مناسب برای دیسک کمر شامل “ورزش‌های ویلیامز” و “ورزش‌های مکنزی” می‌توانند در درمان فتق دیسک کمر کمک کننده باشند‌، که با توجه به علائم دیسک کمر، میزان فتق دیسک، سن و سوابق جراحی شما، متخصص فیزیوتراپی یک نوع از ورزش‌ها یا ترکیبی از آنها را به شما خواهد داد. نوعی از حرکات ورزشی هستند که با هدف کشش یا تقویت یک سری از عضلات و افزایش انعطاف پذیری ستون فقرات انجام می‌شود.

معرفی ورزش دیسک کمر ویلیامز

ورزش‌های فلکسوری یا ورزش‌های ویلیامز در افراد مسن‌تر از ۵۰ سال، افرادی که درد و یا سوزش و گزگز به دیستال زانو (ران و ساق پاها) منتشر می‌شود، افرادی که علائمشان با اکستانسیون کمر (به عقب خم شدن) ایجاد، تشدید و یا به لگن و یا ران منتشر می‌شود و افرادی که علائمشان با فلکسیون کمر (به جلو خم شدن) کم می‌شود، توصیه میشود.

هدف اصلی این نوع تمرینات، کاهش گودی کمر و باز کردن سوراخ بین مهره‌ای است.

نحوه کمک به درمان دیسک کمر با ورزش | درمان دیسک کمر اصفهان

معرفی ورزش های مکنزی

معمولا این نوع از ورزش‌ها در افرادی توصیه می‌شود که علائم با اکستانسیون (خم شدن به سمت عقب) کمر کاهش می‌یابد و با فلکسیون کمر (خم شدن به سمت جلو) ایجاد یا تشدید می‌شود. این نوع از ورزش‌ها با ایجاد فشار منفی داخل دیسک باعث به داخل کشیده شدن قسمت بیرون زده دیسک می‌شود.

بهترین تمرینات برای دیسک کمر

همانطور که قبلا هم اشاره کردم بهترین درمان و بهترین ورزش برای هر فرد اختصاصی است و باید طبق معاینات بالینی و یافته‌های ام آر آی و عکس تصمیم‌گیری شود.

سایر تمرینات مناسب دیسک کمر

در ادامه چند نمونه از ورزش های مناسب دیسک کمر که می‌توان در منزل انجام داد را بررسی می‌کنیم.

تمرین اول برای درمان دیسک کمر

در وضعیت طاقباز دراز بکشید، دو دست خود را در اطراف مثانه قرار دهید و همزمان ناف را به داخل و زیر جناغ بکشید. به مدت ۱۰ ثانیه نگه دارید و سپس شل کنید. این تمرین را ۱۵ بار در روز می‌توانید تکرار کنید. در حین انجام تمرین برای جلوگیری از حبس نفس با صدای بلند بشمارید.

تمرین دوم برای دیسک کمر

در وضعیت طاقباز دراز بکشید. از زیر، یکی از زانوهای خود را بگیرید و زانو را به سمت شکم خود بکشید و تا شماره ۱۰ بشمارید و سپس زانو را به حالت صاف قرار دهید و این کار را برای پای مقابل تکرار کنید. این کار را ۱۰ مرتبه برای هر زانو تکرار کنید. ورزش‌های زیر به تسکین درد عصب سیاتیک کمر کمک می‌کنند.

دکتر امیر قنبریان را در اینستاگرام دنبال کنید

تمرین اول برای کاهش درد عصب سیاتیک

در حالت طاقباز بخوابید. زانوها را خم کنید. مچ پایی را که درد می‌کند را بر روی پای دیگر قرار دهید، سپس از زیر ران سمت سالم بگیرید و پاها را به سمت شکم بکشید، این وضعیت را به مدت حداقل ۳۰ ثانیه نگه دارید و ۵ مرتبه تکرار کنید.

دومین تمرین جهت تسکین درد عصب سیاتیک

بر روی صندلی بنشینید. مچ پایی را که درد دارد بر روی زانوی پای مقابل قرار دهید و با احتیاط بدون قوز کردن و با پشت صاف به جلو خم شوید. این حالت را ۳۰ ثانیه نگه دارید و ۵ بار انجام دهید. توجه کنید لازم نیست شما در یک روز همه ورزش‌های کششی را انجام دهید. تنها یکی از ورزش‌هایی را که می‌توانید راحت‌تر انجام دهید را انتخاب کنید.

 


مطالعه بیشتر :

عوامل خطرزا برای پیچ‌خوردگی مچ پا

اسکولیوز ایدیوپاتیک دوره‌ی بلوغ چیست؟

عوامل موثر بر کیفیت فیزیوتراپی در بیماران سکته مغزی